Er gaat tegenwoordig geen week voorbij of het gaat over stijgende personeelstekorten en toenemende werkdruk. Vooral in de zorg. Een urgent, maar ook bekend probleem. De vraag is: wat is eraan te doen? In de zoektocht naar oplossingen stuitte Cvites op Isala. Het ziekenhuis in de regio Zwolle heeft werkplezier opgenomen als doelstelling in de strategische plannen. Hoe ziet dat eruit in de praktijk? En wat levert het op?

Margreeth Buning en Marita van Polen geven met hun collega’s van het team HR Vitaliteit handen en voeten aan dit beleid, dat er op is gericht medewerkers op mentaal-, fysiek- en loopbaangebied gezond en fit te houden. ‘Al een aantal jaren op rij staan werkplezier en werkgeluk in de doelstellingen. Dat is niet altijd zo geweest, maar het bestuur en management zien het belang ervan’, vertelt adviseur loopbaan- en mobiliteit Margreeth Buning. ‘Het is een basisvoorwaarde om te zorgen dat mensen goed functioneren, gezond zijn en plezier hebben in werk dat bij ze past.’

Sterk & Fit

Naast een centrum voor loopbaan en mobiliteit waar medewerkers terecht kunnen met al hun loopbaanvragen, is zeven jaar geleden het vitaliteitsprogramma ‘Sterk & Fit’ ontwikkeld. Dit programma bevat onder andere sportactiviteiten, massages, lifestyle-coaching en loopbaancoaching. De afgelopen jaren is ‘Sterk & Fit’ uitgegroeid tot een zorgvuldig gepland pakket dat gebaseerd is op onderzoek naar de behoeftes van medewerkers.

‘Zorgverzekeraar Zilveren Kruis betaalt mee aan het programma. Zij stelden de voorwaarde dat er meer evidence based interventies (maatregelen waarvan het effect bewezen is) in het programma werden opgenomen’, vertelt arbeids- en organisatiedeskundige Marita van Polen. Daarom is Isala een samenwerking aangegaan met onderzoeks- en adviesbureau Nolost, dat ondersteuning biedt bij het behoeftenonderzoek.

Uit dit onderzoek onder medewerkers blijkt dat verpleegkundigen, arts-assistenten en analisten het meest onder druk staan. Maar hun behoefte verschilt niet zoveel van andere disciplines. Marita: ‘Zowel voor mensen die al onder druk staan als voor de collega’s die lekker in hun vel zitten, spelen dezelfde thema’s. Naast een continu, breed aanbod, hebben we daarom het eerste halfjaar extra aandacht gegeven aan ontspanning, bijvoorbeeld met massagestoelen. Daarna lag de focus op gezond koken in weinig tijd, met onder andere een receptenapp en een suikerchallenge. Vanaf januari dit jaar is het thema omgaan met druk.’

Stoelmassage op de afdeling

De meest succesvolle onderdelen uit de verschillende thema’s worden opgenomen in het continue aanbod. Zo ontstaat er een breed programma dat aansluit op de behoeften van de medewerkers. ‘Alles wat je naar de mensen toe brengt, werkt heel goed. Dat is ons grootste leerpunt uit het eerste thema’, vertelt Marita. ‘Een stoelmassage van 20 minuten op de afdeling klinkt simpel, maar als je op je tandvlees loopt dan is een paar minuten ontspanning al heel veel waard. En het is een manier om te laten zien dat je medewerkers belangrijk vindt.’

Een programma in elkaar zetten en delen op intranet is niet voldoende, zo ontdekten ze bij team HR Vitaliteit. ‘De mensen op de werkvloer openen als eerste hun patiëntendossiers. Meestal gaan ze dan meteen aan de slag. Als er ergens een gaatje is, openen ze hun mail, en pas daarna lezen ze eens iets op intranet. Je wilt ook de mensen bereiken die daar niet aan toekomen’, zegt Margreeth.

Mensen bereiken met een fruitmand

En dus trekt de afdeling alles uit de kast om het onderwerp onder de aandacht te brengen, met acties die passen bij het betreffende thema. Voor gezond koken in weinig tijd werden bijvoorbeeld fruitmanden rondgebracht met flyers over het thema. Het is een continue uitdaging om alle 7000 medewerkers te bereiken.

Al die aandacht en inspanning is erop gericht dat mensen fit en vitaal blijven of dat weer worden. Margreeth: ‘We vinden het belangrijk om te zorgen dat mensen niet onnodig ziek worden of ongewenst de organisatie verlaten. We willen iets sociaals bieden aan mensen, een goede werkgever zijn. En ik ben ervan overtuigd dat dit uiteindelijk ook nog eens geld oplevert.’

Positief loopbaanbeleid

Ook het thema loopbaan en mobiliteit wordt vanuit deze visie benaderd. Margreeth: ‘De afdeling bestaat nu twintig jaar. We hebben vanaf dag één benadrukt dat loopbaan en mobiliteit erop gericht is om zelf je toekomst sturing te geven en werk te doen wat bij je past. De ondersteuning die wij bieden is er met name op gericht om medewerkers een (nog) beter passende plek te laten vinden en interne doorgroeimogelijkheden te bieden.’

De organisatie stimuleert leidinggevenden om medewerkers met een loopbaanvraag aan te moedigen op zoek te gaan naar antwoorden en niet op de rem te trappen uit angst dat diegene dan vertrekt. Het antwoord op een loopbaanvraag kan namelijk ook zijn dat iemand met nieuwe inzichten en energie blijft, al dan niet in een andere functie of rol. Sterker nog, het gebeurt geregeld dat mensen die de organisatie wél verlaten, later toch weer terugkomen bij Isala.

Ondanks de positieve benadering gebeurt het ook Margreeth nog wel eens dat ze een medewerker spreekt die niets weet van het bestaan van het Centrum Loopbaan en Mobiliteit. Het thema onder de aandacht blijven brengen, is dus ook hier het devies. Daarom wordt sinds een aantal jaren ook in de jaargesprekken aandacht besteed aan de onderwerpen loopbaanplanning en werkplezier.

Een voorbeeld in de regio

Alle aandacht voor werkplezier blijft ook buiten Isala niet onopgemerkt. Andere zorginstellingen tonen interesse in de Isala-aanpak. ‘Ik denk wel dat we één van de zorginstellingen uit de regio zijn die hier het verst mee zijn’, vertelt Marita trots.

Toch blijft er ook altijd iets te wensen over. ‘Sterk en fit is nu nog teveel gericht op individuele medewerkers. Ik zou graag willen dat het meer onderdeel wordt van een team, of van het organisatieklimaat’, zegt Marita. ‘Bijvoorbeeld een thema als omgaan met druk. Daar kan je wel in je eentje actie op ondernemen, maar veel sterker is het om dit samen te doen.’

‘Op mijn verlanglijstje staat dat we meer gaan denken in taken in plaats van in functies’, vult Margreeth aan. ‘Door flexibeler te zijn in werktijden, diensten en functieprofielen kun je meer mensen voor de organisatie behouden en ziekteverzuim voorkomen. Het is een vergezicht en soms lastig in te passen in een grote organisatie waar veel druk op staat, maar we hebben iedereen nodig. Ik denk dat we hierin wel zullen moeten, als we inclusief willen zijn en al het potentieel willen benutten dat er is.’

Vacature Loopbaancoach (28-40 uur) 

Deze vacature is gesloten. Wij hopen binnenkort onze nieuwe collega te kunnen voorstellen.

Ben jij er net als wij van overtuigd dat mensen het verschil maken voor organisaties? Krijg jij energie van het motiveren en enthousiasmeren van mensen om het beste uit zichzelf te halen, ook als de omstandigheden tegenzitten? Ben je empathisch als het moet, maar ook doortastend en gericht op praktische oplossingen? Dan ben jij misschien wel de persoon die wij zoeken.

We zijn op zoek naar versterking van ons team van loopbaancoaches.

Wat ga je doen?

Als zelfstandige coach weet je hoe je de belangen tussen werkgever en werknemer moet wegen en hoe je deze kunt vertalen naar een heldere maatwerkoplossing. Je hebt ervaring met het acquireren van opdrachten en onderhouden van contacten met opdrachtgevers. De loopbaancoaches bij Cvites zijn eigenlijk ‘ondernemers’ in loondienst en hebben hun eigen ‘winkel’.  In onderling overleg met het hele team bepalen we in welke regio(s) je het beste ingezet kunt worden.

Gezamenlijk bepaal jij de beste aanpak voor jouw cliënt en opdrachtgever. Je creëert een eerlijke, oprechte en open relatie met de cliënt die gebaseerd is op vertrouwen. Je helpt jouw cliënten bij het verkrijgen van inzicht in de eigen wensen en mogelijkheden en biedt ondersteuning bij diverse coachingsvragen en het actief benaderen van de arbeidsmarkt. Je coacht de cliënt bij de eigen ontwikkeling op zowel persoonlijk als professioneel vlak en richt je hierbij zoveel mogelijk op het zelfsturend vermogen van de cliënt. Voor jouw opdrachtgevers ben je sparringspartner op het gebied van duurzame inzetbaarheid.

Je spreekt jouw cliënten op één van de kantoren van Cvites of (thuis) via videobellen. Je bepaalt je eigen agenda en hebt een grote mate van zelfstandigheid, uiteraard wel nadat we je hebben ingewerkt op de werkwijze van Cvites.

Wie zoeken we?

• Je weet mensen te motiveren en te enthousiasmeren om in beweging te komen;
• Je weet om te gaan met verschillende, eventueel tegenstrijdige belangen;
• Je hebt een positieve benadering en straalt deze uit naar je cliënten en opdrachtgevers;
• Je kent de (ontwikkelingen op de) arbeidsmarkt en gebruikt, indien nodig, de mogelijkheden van beroepsopleidingen, vakopleidingen, bijscholingen en trainingen voor de cliënt;
• Je hebt kennis van actuele wet en regelgeving zoals de wet verbetering Poortwachter en de ontslagwetgeving
• Je bent in staat heldere voortgangs- en eindrapportages te schrijven en mist geen deadline;
• Je hebt hbo werk- en denkniveau en tenminste drie jaar relevante werkervaring.

Wat bieden we? 

•  Een zelfstandige functie met veel vrijheid (en verantwoordelijkheid);
• Een volle ‘gereedschapskist’ aan loopbaaninstrumenten die je in staat stelt jouw werk zo goed mogelijk te doen;
• Een team van bevlogen, ervaren collega’s die voortdurend van elkaar leren;
• De mogelijkheid om jezelf tijdens de wekelijkse team overleggen (woensdagmorgen in Emmen) en teamdagen te ontwikkelen;
• Ruime scholingsmogelijkheden;
• Vast dienstverband;
• Een marktconform salaris, passend bij jouw achtergrond en ervaring (tussen € 3500 en € 4500,- bruto per maand op basis fulltime dienstverband)
• Een reiskostenvergoeding conform fiscale mogelijkheden;
• Een laptop, telefoon en de ruimte om jouw werk naar eigen inzicht op één van onze kantoren of thuis te doen;
• 27 vakantiedagen (bij fulltime dienstverband);
• Marktconforme Pensioenregeling

 Wie zijn wij?

Cvites is sinds 2001 een betrouwbare partner voor loopbaan- en teamcoaching in Noord-Nederland. Met vestigingen in Emmen, Assen en Hoogeveen en spreekuurlocaties in Groningen, Deventer, Hardenberg en Zwolle zijn wij in de hele regio goed bereikbaar. Onze professionele loopbaancoaches hebben een sterk netwerk in Groningen, Drenthe en Overijssel.

Cvites is ervan overtuigd dat mensen het verschil maken voor elke organisatie. Bevlogen medewerkers zijn productiever, gelukkiger én ze houden hun werk langer vol. Gezonde uitdaging, motivatie, voldoening, waardering en ontwikkeling zijn onmisbaar voor ieder mens en elk team. Wij dragen bij aan de duurzame inzetbaarheid van mensen door tussen al deze punten de juiste balans te helpen vinden.

Voor info mag je bellen naar:

Geert Hoving (directeur), 06-53722677, bij voorkeur op vrijdagmorgen tussen 9.30 en 12.00 uur.

Procedure:

Deze vacature is gesloten. Je kunt niet meer reageren.

Een geluk bij een ongeluk, dat is het verhaal van Asia Poliwka in een notendop. Ruim een jaar geleden kwam ze bij Cvites terecht. Ze kon haar werk bij vleesverwerker Heijs Food Products niet meer doen en moest op zoek naar een andere baan. Terugkijkend is dat misschien wel het beste wat haar is overkomen, zo blij is ze met haar nieuwe baan bij metaalbewerkingsbedrijf Priema Cetra in Hardenberg.

‘Iedereen lacht de hele tijd’, zo beschrijft Asia de sfeer op haar nieuwe werkplek. ‘Als ik iets nodig heb is er altijd wel een collega op de werkvloer die wil helpen en ook op kantoor zijn ze erg behulpzaam.’ Zo heeft Asia net haar heftruckcertificaat gehaald en wordt er nu gekeken of ze kan leren lassen. Een dagje vrij is, ondanks het werken in twee ploegen, makkelijk te regelen.

Wat ook helpt, volgens Asia, is de afwisseling in taken. Ze staat bijna nooit twee dagen achter elkaar op dezelfde plek. De ene dag buigt ze metalen strips tot frames voor autoruiten, de andere dag doet ze licht assemblagewerk of controleert ze een eindproduct. Dit is bewust beleid bij Priema Cetra: het maakt het werk niet alleen leuker, maar voorkomt ook blessures die bij eenzijdig werk wel kunnen optreden.

Van Polen naar Nederland

De stoere, nuchtere wereld van de metaalbewerking past bij Asia. Als jong meisje wilde ze net als haar vader in Polen bij de brandweer. Het liep anders. Ze begon met een studie Engels, maar toen die na een jaar niet meer te betalen was vertrok ze met haar vriend naar Nederland. Ze zouden een paar maanden gaan, voor het avontuur en het geld. Het avontuur is inmiddels twaalf jaar geleden en Asia en haar vriend hebben een leven in Nederland opgebouwd.

‘Het leven in Polen is zwaarder, duurder, moeilijker voor ‘gewone mensen’ dan hier in Nederland’, vertelt Asia. ‘Hier kun je een keertje naar een restaurant, een dagje uit gaan. In Polen moet je wel een heel goede baan hebben om dat soort dingen te kunnen doen. Je moet met z’n tweeën fulltime werken om rond te kunnen komen.’

Jarenlang werkten Asia en haar vriend in dezelfde fabriek. ‘We stonden de hele dag naast elkaar en deden hetzelfde werk, ’s avonds thuis waren we dan wel uitgepraat. Nu ik ergens anders werk hebben we elkaar tenminste iets te vertellen’, lacht Asia. Het was de kou in de fabriekshal waar Asia niet tegen kon. In de warme hal bij Priema Cetra voelt ze zich als een vis in het water.

Werkervaringsplaats pakt goed uit

Haar nieuwe werkgever is blij met de komst van Asia, vertelt HR manager Anouk Arends. ‘Asia is de eerste die via een werkervaringsplaats in het tweede spoor bij ons is binnengekomen en dat heeft heel goed uitgepakt. Ik ben er niet heel bewust naar op zoek geweest, maar toen Wilma van Cvites belde stonden we er wel meteen voor open. We hebben bijvoorbeeld ook veel praktijkschool-leerlingen en vinden het belangrijk om iedereen een kans te geven.’

Dat Asia het zo naar haar zin heeft is een compliment voor het bedrijf, dat naar eigen zeggen ‘werkgeluk niet zo op de agenda heeft staan’. Veel te hip, volgens Anouk. Het ‘geheim’ van al die lachende mensen op de werkvloer zit hem volgens haar juist in de no-nonsens-cultuur van het bedrijf. Een directeur-eigenaar die iedere dag op de vloer te vinden is, goed contact tussen het kantoor en de fabriek en verder vooral niet te gek doen.

Mensen gelukkig en gezond houden

Het lage personeelsverloop en een verzuim van maximaal 2 procent zijn een teken dat Priema Cetra het goed doet als werkgever. Maar Anouk is zich als HR-adviseur bewust van het belang van gelukkige en gezonde medewerkers, ook als het goed gaat: ‘Je moet oppassen dat je er niet te weinig aandacht aan besteedt. We merken dat we bij de jongere medewerkers meer ons best moeten doen om ze tevreden te houden. Ze willen vaak wat meer zelfsturing en willen zich ook meer ontwikkelen dan hun oudere collega’s.’

Ook duurzame inzetbaarheid is een thema binnen Priema Cetra, al geldt dat met name voor de fabriek in Hoevelaken, waar het werk fysiek zwaarder is. Binnen het nuchtere bedrijf praat niet iedereen graag over zijn/haar gezondheid of ontwikkeling, dus wordt het thema zo praktisch mogelijk besproken. Maatregelen zoals meer roulatie tussen functies en praktijkgerichte cursussen zorgen dat medewerkers het werk langer volhouden en uitgedaagd blijven.

Voor Asia is het in ieder geval precies goed. Ze wil zoveel mogelijk leren. Niet alleen op het gebied van techniek, maar ook haar Nederlands en computervaardigheid wil ze ontwikkelen, zodat ze in de toekomst misschien nog eens op een kantoor kan werken. Maar voorlopig hoeft Asia niets anders. ‘Als het zo blijft, kan ik hier met plezier nog minstens tien jaar werken.’

Voordat Dia Vos aan een zangsessie begint, haalt ze een paar keer diep adem. Ze laat haar eigen beslommeringen los, laadt zich op en richt zich dan volledig op de persoon voor wie ze komt. Als Zorg-Zangeres zingt ze voor en met mensen met een hersenaandoening. Zo combineert ze haar passie voor muziek en zorg: de mooiste baan die ze voor zichzelf kan wensen.

‘Ik heb altijd gezongen’, vertelt Dia. ‘Maar ik heb het nooit als een beroep gezien. Zingen is een hobby.’ Dus toen ze na de middelbare school een opleiding en een beroep moest kiezen, kwam het niet in haar op om een professionele zangcarrière na te streven. Ze wilde iets met mensen doen. Het toeval hielp een handje en zo werd Dia apothekersassistente.

Jarenlang haalde ze veel voldoening uit haar werk in de apotheek. Daarnaast is ze altijd blijven zingen, in verschillende koren en ensembles. Maar toen ze enkele jaren geleden door omstandigheden het werk in de apotheek niet meer kon doen, werd ze aan het denken gezet. ‘Ik vroeg mij af: Waar ben ik nou geschikt voor?’ zegt Dia. ‘Ik wil iets met mensen doen en ik wil mijn zangtalent benutten.’

Het effect van aandacht

Eigenlijk begon die wens al eerder, toen haar moeder in een verzorgingshuis terechtkwam. In eerste instantie had Dia een praktische, verzorgende rol voor haar moeder. Tot ze een keer samen met haar moeder naar een CliniClown ging. ‘Ik was echt verrast door het positieve effect van die CliniClown. Dan zie je wat aandacht en complimenten doen voor een mens. Het idee dat ze weer even echt gezien worden, ergens aan meedoen, daar worden mensen echt blij van.’

Door voor haar moeder te zingen kon Dia veel langer contact houden met haar moeder, ook al waren gesprekken niet meer mogelijk. Zo heeft ze persoonlijk ervaren wat het effect is van muziek op iemand met dementie. Dus toen ze op zoek moest naar ander werk, waren ‘zorg’ en ‘zingen’ de sleutelwoorden.

Opleiding tot Zorg-Zangeres

Dia voerde deze woorden in op Google en stuitte op de opleiding tot Zorg-Zangeres van Zingen in de Zorg. Dit was precies wat ze zocht. Hier leerde ze hoe ze haar ervaring als zangeres kan toepassen voor mensen met geheugenproblemen en kreeg ze een theoretisch kader bij wat ze zelf al had ervaren: hoe zingen mensen met geheugenproblemen kan helpen kwaliteit van leven te behouden.

‘Eén van de methodes die ik heb geleerd, is de drie V’s: verstillen, vertragen en verzachten’, vertelt Dia. ‘Je moet er rekening mee houden dat iemand niet meer zo snel kan, of overprikkeld kan raken. En verstillen betekent ook dat je voor de deur je bagage achter je laat. Je komt met een lege agenda en bent er echt helemaal voor die ander.’

Repertoire op maat

Van tevoren spreekt Dia met familie of zorgverleners het repertoire af. Hierbij gaat ze uit van het geboortejaar plus vijftien tot vijfentwintig jaar. De muziek uit die periode is vaak wat het beste in het geheugen is opgeslagen. De achtergrond maakt ook uit: luisterde iemand naar de radio of kwam hij vooral via de kerk met muziek in aanraking? Zo stelt Dia een map samen met muziek die past bij degene voor wie ze zingt.

Dia: ‘Als ik begin met een sessie, zorg ik altijd eerst dat iemand zich op zijn gemak voelt. Dan vraag ik of iemand samen wil zingen of liever eerst even wil luisteren. Soms herhalen we een lied, en als ik voel dat het niet aanslaat zing ik één couplet en ga ik door met het volgende. Als het goed gaat daag ik mensen uit, bijvoorbeeld door hun favoriete lied heel zachtjes te zingen, of sneller. Het is echt maatwerk. Ik kan niet van 10.00 uur tot 11.00 uur een sessie doen en dan om 11.00 uur meteen door met de volgende. Ik moet zelf ook altijd even landen en weer opladen voor de volgende.’

Blij met kleine dingen

Inmiddels heeft Dia een aantal vaste adressen waar ze wekelijks of tweewekelijks komt. Ze doet individuele sessies (vaak gefinancierd vanuit het PGB) en zingt ook met groepen. Soms zit de familie erbij, maar het biedt mantelzorgers ook de gelegenheid om juist even iets voor zichzelf te gaan doen.

Het effect? ‘Mensen kijken me meer aan, beginnen verhalen te vertellen, worden alerter. Soms komen er emoties boven’, vertelt Dia. Zelf leert ze ook van haar cliënten. Ze ziet hoe blij ze kunnen zijn met kleine dingen zoals een kop koffie. ‘Laatst zong ik met een groep en deed ik wat rek- en strekoefeningen om op te warmen. Een vrouw in een rolstoel was zo blij dat haar lichaam het zo goed deed, daar kan ik ook echt van genieten’, zegt Dia.

Geluk en voldoening

Wat het werken als Zorg-Zangeres ook met zich mee heeft gebracht, is dat Dia op 61-jarige leeftijd ondernemer is geworden. Ze heeft haar eigen website, flyer en visitekaartjes gemaakt en veel geleerd over ondernemerschap. Ze deelt haar eigen tijd in, maakt haar eigen afspraken en hoewel het hard werken is geniet ze van de vrijheid en zelfstandigheid.

‘Ik heb echt ontzettend veel geluk dat ik dit werk mag doen’, zegt Dia. ‘Ik haal er zo veel voldoening uit. Het raakt me dat ik iets heb gevonden wat ik zelf niet voor mogelijk had gehouden. Wie verzint het dat je op je zestigste nog iets heel anders gaat doen, dat je iets vindt wat zo goed bij je past? Zo zie je maar: waar de ene deur sluit, gaat een andere open.’

Sanne Hoving

Hoe minder Pien Lockhorst te doen heeft, hoe beter. Want dat zou betekenen dat er weinig langdurig zieken zijn bij Treant, de zorgorganisatie waar ze al bijna dertig jaar werkt. Als mobiliteitsadviseur houdt Pien zich bezig met het zoeken naar nieuwe functies voor medewerkers die hun oude werk niet meer kunnen doen. En daar heeft ze haar handen vol aan.

Toen Pien twintig jaar geleden begon met het opzetten van het mobiliteitscentrum, was het ziekteverzuim in het Scheperziekenhuis meer dan 10%. Zo hoog als toen is het gelukkig nooit meer geworden, maar het verzuim in de zorg is nog altijd hoog en dat is bij Treant niet anders. Pien heeft de zorg van dichtbij zien veranderen, en ook haar eigen werk bleef in al die jaren niet hetzelfde.

Pien begon haar loopbaan als verpleegkundige. Ze kwam er al vroeg achter dat ze dat werk niet haar hele leven wilde doen, maar dat ze zelf aan het bed heeft gestaan is wel een voordeel in haar huidige baan. ‘Ik hoor wel eens van leidinggevenden dat ik begrijp wat mensen doen. Ik weet wat werkdruk is in de zorg. En ik weet wat administratieve last doet met medewerkers die zorg willen verlenen aan patiënten en bewoners.’

Meer administratie en zwaardere zorg

Die toegenomen administratielast is één van de grote veranderingen in de zorg, maar ook de zorgzwaarte is enorm toegenomen, zegt Pien. ‘Vroeger kwamen mensen met een gebroken enkel op orthopedie en lagen ze er een week. Nu zijn die mensen binnen een dag weer thuis. Alleen de mensen die echt niet thuis verzorgd kunnen worden, blijven in het ziekenhuis of gaan naar het verpleeghuis of woonzorgcentrum.’

Niet iedereen is geschikt om deze intensieve zorg te leveren. Sommige mensen die twintig jaar geleden met veel plezier in de zorg werkten houden het nu niet meer vol. Dat geldt ook voor de ouderenzorg. Tegenwoordig zijn er veel meer mensen met dementie. Die kunnen niet meer allemaal op een speciale afdeling worden ondergebracht, en dus komen ze ook in ‘gewone’ woonzorgcentra terecht. Verpleegkundigen en verzorgenden die niet meer met deze doelgroep kunnen werken, hebben daardoor steeds meer moeite om een passende werkplek te vinden.

Natuurlijk zijn er ook positieve ontwikkelingen, ziet Pien: ‘Er is veel meer techniek gekomen. Apparatuur en middelen zijn veel beter en mooier geworden. We doen voorzichtig wat met robotisering. Dat maakt het werk op sommige vlakken gelukkig weer wat makkelijker.’

Ziek is niet meer zomaar ziek

Ook in haar eigen vak is er veel veranderd, vertelt Pien. Er wordt anders gekeken naar verzuim. ‘Tegenwoordig wordt er veel zakelijker gekeken naar ziek zijn dan toen ik begon. Vroeger brak je een been en zat je zes weken ziek thuis. Nu wordt al snel gekeken of je dan nog wat administratief werk kunt doen. Je hebt een overeenkomst, levert een dienst en krijgt daarvoor salaris. En als je die dienst niet meer kunt leveren, ontstaat er een probleem.’

Dat klinkt hard, maar veruit de meeste mensen vinden het zelf ook heel vervelend dat ze ziek zijn en niet meer kunnen doen waarvoor ze betaald worden. Daarom helpt Pien ze met zoeken naar wat er dan nog wél kan.

Doorgaan tot je erbij neervalt

In eerste instantie wordt vaak gekeken naar ander werk op de eigen afdeling. ‘Mensen die bij het mobiliteitscentrum komen, hebben vaak al van alles geprobeerd’, vertelt Pien. Ze ziet geregeld mensen die ondanks een aangepast takenpakket of een kortere werkweek toch het werk niet volhouden.

‘Er zijn mensen die doorgaan tot ze erbij neervallen. En dan pas gaan ze zich afvragen welk ander werk ze kunnen doen. Het zou mooi zijn als ze zich iets vaker de vraag stellen hoe lang ze het nog volhouden en eerder actie ondernemen. Dit wordt wel meegenomen in jaargesprekken, maar we doen er nog te weinig mee, vind ik.’

De oplossing: meer rouleren

Een mogelijke oplossing is volgens Pien dat mensen meer gaan rouleren en op verschillende plekken in de organisatie rondkijken. Niet alleen voor de gezondheid van de medewerkers, ook voor de kwaliteit van de zorg levert dat voordelen op. ‘Laatst was er nog een medewerker van een verpleegafdeling  die had stagegelopen op een poli in het ziekenhuis. Een inkijk krijgen op het werk op een poli gaf haar meer informatie over hoe processen lopen tussen verpleegafdelingen en poliklinieken. Zo’n medewerker kan zorgen voor meer begrip aan beide kanten omdat ze ziet waar de problemen vandaan komen.’

Ondanks de personeelstekorten in de zorg is het op maat maken van functies dan weer lastig volgens Pien. Het gebeurt wel, maar meestal alleen om mensen in hun eigen functie te behouden. Voor iemand die ergens nieuw geplaatst wordt, worden niet zo snel uitzonderingen gemaakt.

‘Passend werk is passend op de vacature’, vindt Pien. ‘Je moet niet de vacature nog moeten aanpassen. Daarvoor is het werk te complex en onvoorspelbaar. De patiënten en bewoners kunnen elke dag andere zorg nodig hebben, dus mensen moeten redelijk flexibel en allround zijn binnen hun functie.’

De helft vindt ander werk

Zo’n 50% tot 60% van de mensen die bij het mobiliteitscentrum binnenkomen, vindt een nieuwe baan. Meestal binnen de organisatie, soms ook daarbuiten, al willen de meeste mensen het liefst bij Treant blijven.

Pien is er trots op dat het al vijftien jaar lukt om ruim de helft van de kandidaten aan ander werk te helpen, ook al zijn de omstandigheden steeds lastiger. De meeste mensen die herplaatst worden gaan van een actieve functie naar meer zittend, fysiek lichter werk. Maar die plekken worden schaarser.

Zelf aan het stuur zitten

Tijdens de zoektocht naar ander passend werk zitten medewerkers soms lang in onzekerheid. Vaak loopt er een medisch traject waarvan de uitkomst onzeker is, na een jaar verliezen mensen 30% van hun inkomen en als ze na twee jaar geen nieuwe plek hebben verliezen ze hun baan.

‘Die onzekerheid is fnuikend’, zegt Pien. ‘Ik kan mensen niet zeggen hoe en waar het eindigt. Ik kan ze alleen aanmoedigen duidelijke keuzes te maken en actie te blijven ondernemen. Hoe meer ze zelf het stuur pakken hoe meer kansen er ontstaan. En de keuze kan in sommige gevallen ook zijn om te accepteren dat werken helemaal niet meer lukt.’

Na twintig jaar in deze functie heeft Pien recent een keuze voor zichzelf gemaakt. Vanaf januari werkt ze twaalf uur minder per week. Zo draagt ze geleidelijk het stokje over aan haar collega’s en houdt ze het werk voor zichzelf leuk. ‘Eigenlijk had ik dat al eerder willen doen, maar ik heb dat niet voldoende duidelijk gemaakt, denk ik’, zegt Pien. Ook voor haarzelf weer een les: duidelijkheid creëer je zelf, door uit te spreken wat je wilt en de consequenties van je keuzes te accepteren.

Veronique Reimer

“Mam, daar ben je echt te oud voor!” Daar waren mijn kinderen van 21, 18 en 13 het unaniem over eens, toen ik in mei 2017 aan gaf dat ik wilde stoppen met mijn baan in het onderwijs en dat ik wilde kiezen voor een heel ànder beroep. En ja, ìk ben ook degene die altijd tegen mijn kinderen zegt “als je wilt studeren, moet je het nù doen, later komt het er niet meer van”. En toch…… het bleef kriebelen, ik was 50 geworden en op één of andere manier is dat toch een mijlpaal. Ik dacht: als ik dan toch nog wil studeren, moet ik het nù doen.

Ik ging in gesprek met mijn schoolbestuur…….wat is er mogelijk? Kan ik met wederzijds goedvinden ontslagen worden? Krijg ik dan een transitievergoeding? Tot die tijd had ik me nooit in dit soort dingen verdiept. Gelukkig kreeg ik van mijn schoolbestuur alle medewerking en goede adviezen. Eén van die adviezen was: ga eens praten met een loopbaancoach van Cvites. Dat heb ik gedaan en we kwamen er al gauw achter dat we fase 1 “wie ben ik? Wat kan ik? Wat zoek ik?” over konden slaan.

Ik wist nl. wel wàt ik wilde studeren………uitvaartbegeleider was een beroep dat al jaren in mijn achterhoofd zat. En wat bèn ik blij dat ik de knoop doorgehakt heb. Het was geen makkelijke beslissing, ik gaf wèl een vaste baan op, maar wat hèb ik het afgelopen schooljaar genoten van weer studeren, van nieuwe dingen leren, van het contact met mijn medestudenten. Ik ging de opleiding doen bij Meander uitvaartopleidingen in Zwolle, een heel brede opleiding waarbij je ook drie keer stage loopt. De eerste keer in een mortuarium (letterlijk doodeng als je nog nooit met overledenen gewerkt hebt) , daarna in een crematorium en tenslotte liep ik 4 weken met een uitvaartbegeleider mee die zijn eigen uitvaartonderneming heeft. Echt héél wat anders dan werken in het onderwijs!      

En toch…….. ik herinner me een middag waarop ik met de familie van een overledene aan tafel zat tijdens de derde stageweek. Aan mij was gevraagd of ik het In Memoriam wilde schrijven, het levensverhaal van de 87-jarige vader, schoonvader en opa. In een kring rondom mij heen zaten twee zonen, een dochter, een schoonzoon, een schoondochter en een kleindochter. Iedereen wilde tegelijk vertellen over hun dierbare, ik had even een flash-back-ervaring: o ja, zo ging het ook wel eens in de klas! Hoezo is dit werk totáál anders? Qua inhoud is het anders, maar iets betekenen voor je medemens, dat doe je als juf en dat doe je zeker ook als uitvaartbegeleider. En dat is toch wat ik het liefste wil.

Inmiddels heb ik de opleiding met goed gevolg afgesloten. Het heeft de laatste weken heel wat bloed, zweet en tranen gekost……. Eindscriptie, eindpresentatie, kennistoets en een stelling formuleren en verdedigen, help, al deze dingen deed ik 30 jaar geleden voor het laatst! En tòen maakte ik mijn eindscriptie op de typemachine, ik had er gelukkig eentje mèt een correctielint! “Met wàt voor lint?” reageerden mijn kinderen. “Nooit van gehoord!” En zo had ìk er nog nooit van gehoord dat de computer de inhoudsopgave voor je maakt, een eyeopener dat dat kon! Ook grappig: mijn jongste zei “mam, als je straks een baan hebt, heb je wel méér geheugen nodig”. Ik reageerde met “nee hoor, een mens gebruikt maar een bepaald percentage van zijn geheugen, je hebt veel méér geheugencellen dan je gebruikt.” Hilariteit alom, hij bedoelde natúúrlijk het geheugen van de telefoon!

Intussen was ik ook al diverse keren bij mijn loopbaancoach van Cvites geweest en had ik met haar een cv opgesteld, sollicitatiebrieven geschreven, sollicitatiegesprekken geoefend en ik had workshops gevolgd over “solliciteren via sociale media” en “hoe werkt Facebook en hoe werkt LinkedIn?” Er ging echt een wereld voor mij open, de handgeschreven brief uit de tachtiger jaren bleek niet meer te bestaan en ik kwam er achter dat je in de uitvaartbranche vooral moet netwerken om een baan te krijgen.

En zo kwam ik worstelend, genietend en ongelooflijk veel lerend door het afgelopen schooljaar heen, ik slaagde met  goede cijfers en ik sta nu voor een nieuwe uitdaging: op zoek naar een baan in de uitvaartzorg! Het liefst parttime, zodat ik daarnaast levensverhalen kan blijven schrijven, dat zou geweldig zijn! Eén ding heb ik er zeker van geleerd: je bent nooit te oud om een nieuwe uitdaging aan te gaan, nooit te oud om te leren! Een nieuw motto om aan mijn kinderen mee te geven!

Veronique Reimer ,  uitvaartbegeleider, ceremoniespreker en ritueel begeleider
06-22301264
v.reimer@ziggo.nl

 

Heidy Vedder

“Ik ben gegroeid, dat had ik niet in de gaten, ik ben eigenlijk hééél erg gegroeid, én dat op 58 jarige leeftijd!”.

Er volgt een enthousiast succesverhaal over ‘Duurzame Inzetbaarheid’ in de praktijk. Fit en ondanks een lichamelijke beperking, passend door kunnen werken.

Leuk om elkaar na 3 jaar weer te ontmoeten, is onze conclusie als Wubbo bij me aanschuift om verslag te doen over zijn loopbaanontwikkeling na onze eerste kennismaking in oktober 2014.

Na 33 jaar als kraanmachinist wegenbouwmachines te hebben gewerkt, gaat Wubbo in verband met slijtage aan zijn knie en rug via de huisarts en bedrijfsarts uiteindelijk naar de organisatie loopbaantraject Bouw en Infra (nu kennis- en adviescentrum Volandis) voor een heroriëntatie op zijn loopbaanmogelijkheden. Een verwijzing die hem vervolgens deed aankloppen bij Cvites voor een objectief loopbaanonderzoek naar voor hem, passende alternatieve functiemogelijkheden.

Met de uitkomst van het loopbaanonderzoek gaat Wubbo vervolgens aan de slag door in maart 2015 te starten met een opleiding bij Windesheim voor een Pedagogisch Didactisch Diploma om hiermee uiteindelijk als praktijkdocent aan de slag te kunnen.

Een pittige, uitdagende klus vertelt Wubbo, die worstelde met ontwikkelingsvragen en opdrachten over ‘hoe sta je voor de klas’, ‘hoe maak je presentaties’(dat was het leukst!), ‘hoe houd je de aandacht’ maar ook ‘hoe reflecteer je op je inzet?’

Wubbo had onderweg een dip wat hem vertraging opleverde, maar hij wilde koste wat kost, door! Hij investeerde opnieuw in tijd en geld. Wat positief doorwerkte was zijn ervaring in die praktijk en het feit dat hij de materie goed over wist te brengen. Ook stak hij veel op van twee prima docenten van SOMA bedrijfsopleidingen.

“Ik moest het vooral hebben van mijn enthousiasme, mijn vakkennis en het plezier wat ik had aan het overdragen van kennis” gaf Wubbo aan, “maar wat heb ik andersoortige vaardigheden en talenten moeten aanboren en ontwikkelen, zoals, het opstellen van leer- en werkvragen, reflecteren, het uittypen van verslagen. Ik lijk een ander mens te zijn geworden, op schrift ben ik een aantal levels geklommen, ik ben trots op mezelf nu ik mijn diploma uiteindelijk op zak heb!”

Veel plezier beleeft Wubbo aan het feit, ook de ervaren machinisten nog wat te kunnen leren. Vooral bij uitspraken als: “dit kan ik niet”, of ‘’niet onder de knie krijgen”. “Dat daagt me uit, daar bijt ik mij in vast”, geeft hij aan. “Ik vecht er in dit vak voor om de ander met goede begeleiding tot betere prestaties te brengen”.

Wubbo is sinds kort actief bij Fid uitzendbureau in de functie van docent grondverzet hydraulische graafmachine en wiellaadschop. Ook neemt hij deel aan het ontwikkelen en opzetten van maatwerkopleidingen in het machinisten vak bij deze werkgever. “Ik sta er heel positief in en sta heel dicht bij die praktijk”,  geeft hij aan.

Een advies die hij anderen aan wil reiken in het kader van persoonlijke ontwikkeling, regie houden over je eigen loopbaan, ‘een leven lang leren’, is:  “Er tegen op zien is erger dan er aan beginnen. Gewoon doen, huppekee, doorzetten! Als je wat leuks in je kop hebt ga er dan voor, ga voor die uitdaging! Ga voor je kansen, doe serieus onderzoek en dan is het mooi meegenomen als je onderweg mensen treft die in je geloven en je ondersteunen”.

Kennis, vaardigheden en technieken veranderen, hoe verander je mee? Hoe houd jij de regie op je eigen loopbaan? Wij gaan hierover graag met je in gesprek!  Interesse en voldoe je aan de voorwaarden? Dan is er misschien subsidie beschikbaar. Zie de subsidieregeling ontwikkeladvies 45+      

Tip: In Groningen wordt 17 januari a.s. een 50+ event georganiseerd door Prima Personeel,
zie www.oldschoolevent.nl

 

 

Tijdens onze relatiedag op 10 november 2015, heeft Freek Lagerweij ons meegenomen in zijn inspirerende verhaal over de worsteling hoe je de regie over je eigen leven en loopbaan houdt, door op te houden met anders te zijn dan je bent!

 

Carolien van Leeuwen, huisarts in Emmen, deelde haar ervaringen vanuit de spreekkamer over de ‘gezonde werknemer 2.0’ en introduceerde het woord van de dag … VEERKRACHT! Ze vroeg met name aandacht voor pesten op de werkvloer en aandacht voor de mantelzorger.

 

Suzanna Buitenweg, HR manager van Burgerhout, heeft verteld hoe ze met behulp van het huis van Ilmarinen bij Burgerhout, Duurzame Inzetbaarheid in een productieomgeving in de praktijk brengen.

 

 

De presentaties werden afgewisseld met een aantal workshops:

De middag is afgesloten met het delen van alle ervaringen onder het genot van een drankje en een biologische wereldpannenkoek van Arie Bombarie

 

TIP: Geïnteresseerd in één van de presentaties? Stuur dan een mail naar info@cvites.nl

 

Enkele reacties:

Ik wil jullie hierbij weer bedanken voor de leuke relatiedag. Wederom was het erg geslaagd en weer met bekende sprekers. De vorige keer mijn gitaarleraar en nu mijn huisarts.

Goed georganiseerd en afwisseling sprekers en workshop was prettig.

Leuke middag gehad met inspirerende sprekers en leuke workshop

Heidy Vedder

Ze schuiven met regelmaat bij mij aan; coachees die door een verandering in hun takenpakket, een reorganisatie, knelpunten in hun privé-situatie, of door psychische of fysieke klachten veroorzaakt door te zware of onveilige arbeidsomstandigheden, aan de zijlijn staan. En dat, terwijl we nog tot 67, 68 of misschien wel 70 jaar door mogen, met (regulier) werken!

Ik zie naast een vergrijzende arbeidsmarkt waarop de werkdruk toeneemt, een markt die een steeds groter beroep doet op ieders flexibiliteit en fysieke, mentale en emotionele weerbaarheid. De ideale werknemer moet anno 2015 met regelmaat verkassen en is zelf verantwoordelijk voor scholing, ontplooiing, ontwikkeling en groei. Of je hier nu een aangeboren talent voor hebt of niet, tot op steeds hogere leeftijd productief, als het even kan vitaal, met een volwaardige output, is de boodschap!

Een baan tot je pensioen is niet meer vanzelfsprekend

Er zijn medewerkers in loondienst voor wie dit een ver-van-hun- bed-show is, die er stiekem ook nog wel eens van uit gaan dat de werkgever tot zijn/haar pensioen blijft zorgen voor die baanzekerheid, ongeacht het feit dat de output door bepaalde omstandigheden afneemt. Toch merk je zo links en rechts ook dat we er langzaamaan van doordrongen raken dat deze vanzelfsprekendheid toch echt, écht verleden tijd is. Het blijkt steeds belangrijker om interessant te blijven op die arbeidsmarkt en je eigen verantwoordelijkheid daarvoor te nemen. Een gezonde dosis werkplezier is hierbij essentieel, omdat dit bijna als vanzelf goede output lijkt te genereren.

Er zal altijd een groep zijn die het leven en werk ondergaat. Daarnaast is er een veel kleinere groep die bezig is met wat hun daadwerkelijk drijft, aldus Kenneth  Robinson, auteur en professor (kunst)onderwijs, die het over het revolutioneren van ons onderwijs heeft .( YouTube Kenneth Robinson ) Hij pleit  voor onderwijs, waarin mensen hun passie leren ontdekken en ontwikkelen. Een pleidooi dat de visie en missie van Cvites onderstreept. Cvites is er namelijk van overtuigd dat bevlogen mensen het verschil maken voor elke organisatie op het gebied van productiviteit, werkgeluk en duurzame inzetbaarheid. Gezonde uitdaging, motivatie, voldoening, waardering en ontwikkeling zijn onmisbaar voor ieder mens en elk team.

Ik zie die visie met succes terug in de dagelijkse praktijk, tijdens verschillende trajecten die ik in de loop van de jaren heb mogen begeleiden. Trajecten waarin cliënten op zoek gaan naar hun kernkwaliteiten, rekening houdend met hun mogelijkheden en daarop regie pakken.

Het herontdekken van je passie: Sophie

Zo ook in de kennismaking met Sophie, met wie ik een tijdje heb mogen meelopen. Sophie heeft ooit vanuit passie gekozen voor het onderwijs in de functie van onderwijsassistent waar ze zich jarenlang senang in heeft gevoeld. Helaas veranderde de sector en haar functie dusdanig dat Sophie met pijn in het hart afscheid heeft moeten nemen. Achteraf gezien bleek die match met het onderwijs er ook niet meer zo te zijn en bleek de functie niet meer aan te sluiten bij Sophie’s visie over hoe zij haar werk graag inricht. Er was een periode van rouw, van afscheid nemen, van een loopbaan heroriëntatie voor nodig om dit voor zichzelf helder te krijgen. Wat hielp was de ruimte die er toen ontstond om met haar andere passie aan de slag te gaan.

Sophies jarenlange creatieve uitingen in privé-tijd bleken de perfecte basis voor het terugvinden van haar bevlogenheid. Door o.a. te schilderen, grafisch te ontwerpen, te beeldhouwen, te etsen en zich tegelijkertijd te scholen op deze terreinen had Sophie een geweldig groot netwerk maar ook curriculum vitae opgebouwd. De rode draad die daarin zichtbaar was, is haar grote passie voor het werken met kosteloos materiaal omdat duurzaamheid voor haar een belangrijk item is. Oog voor duurzaamheid is een thema dat ze in al haar werken voorbij laat komen. Ze weet er de mooiste kunst van te maken, creatief, kritisch en origineel.
Zie haar “52-weken project” dat ze samen met een collega-kunstenaar heeft samengesteld: sophiesweekpaint    

Inmiddels staat Sophie als gastvrouw met regelmaat in een galerie, breidt ze haar grote netwerk steeds verder uit, mag ze een vrijwilligersrol invullen binnen het Duurzaamheidscentrum in Assen en stelt ze sinds kort haar werk ten toon. Werk dat elke week als vanzelf onder haar vingers vandaan lijkt te rollen. Sophie zal, naar ik verwacht, nog tot ver na haar 65^ste met passie, duurzaam inzetbaar zijn!

Relatiedag Cvites

Bij Cvites wordt Sophie op onze relatiedag, 10 november 2015, als workshopleidster ingezet, om in het kader van het thema, duurzaam inzetbaar, onze klanten creatief uit te dagen. Mocht u op zoek zijn naar een workshopleidster die o.a. door het hergebruiken van afvalmateriaal je tot de mooiste kunst weet te inspireren, zoek dan contact met Sophie!

Geert Hoving

Er komt 20 miljoen euro subsidie beschikbaar voor ‘duurzame inzetbaarheid’ van medewerkers. Ook voor jouw medewerkers!

Medewerkers moeten langer doorwerken en worden, door de snelle economische ontwikkelingen, steeds meer en vaker geconfronteerd met veranderingen en nieuwe ontwikkelingen. Dit zijn factoren die aanleiding kunnen zijn voor onzekerheid bij en uitval van medewerkers. In een bedrijf gaan de controlelampjes dan branden en dit vraagt om analyse en onderhoud.

Een aanpak die uitgaat van duurzame inzetbaarheid van arbeid biedt een antwoord op deze ontwikkelingen. Het bevat elementen als gezond blijven werken, tijdig omscholen, het benutten van talenten, werkplezier en het verkrijgen van inzicht in de vitaliteit, in de betrokkenheid en in de mobiliteit van medewerkers. Het gaat hierbij om vragen als:

• Hoe houd ik jonge en oudere medewerkers gemotiveerd aan de slag?
• Hoe ziet hun carrière pad eruit?
• Hoe stimuleer ik hun (persoonlijke) ontwikkeling?
• Wat betekent dit voor de samenstelling van mijn personeelsbestand?
• En hoe staat het met ons mobiliteitsbeleid?

Cvites ondersteunt en adviseert organisaties door middel van een organisatiescan of bedrijfsdoorlichting over de duurzame inzetbaarheid van medewerkers. Na een grondige analyse geven wij adviezen over hoe voorkomen kan worden dat medewerkers uitvallen en hoe je ziekteverzuim kunt voorkomen, c.q. terugdringen.

Cvites biedt in het kader van duurzame inzetbaarheid training en coaching voor leidinggevenden en methodes om meer inzicht te krijgen in de competenties van de medewerkers. Dit alles gericht op het vergroten van de flexibiliteit en de mobiliteit van de organisatie.

De subsidie heeft betrekking op de kosten van het advies van een externe adviseur en kent de volgende spelregels:

• Aanvraagtijdvak is van 19 oktober 2015 t/m 13 november 2015
• In te zetten voor elke organisatie met meer dan 2 medewerkers
• De subsidiabele kosten bedragen minimaal € 12.000,- exclusief btw en maximaal € 20.000,- per aanvraag
• 50% van de kosten, maximaal € 10.000,- wordt vergoed
• De subsidie kan aangevraagd worden bij het agentschap SZW. Zie: https://www.agentschapszw.nl/subsidies/duurzame-inzetbaarheid-esf-2014-2020

Meer weten ? Neem contact met ons op via:
0591-652970
info@cvites.nl