De beslissing (van Toon Tellegen)

“Tot hier en niet verder”, zei de eekhoorn tegen zichzelf. Hij trok een streep in het zand bij de oever van de rivier en ging aan een kant van de lijn staan. Een heel lange tijd al had hij het goede voornemen willen maken om een streep te trekken, en daar dan nooit overheen te gaan. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben, dacht hij. Hij was moe en ging zitten.

De zon ging langzaam onder en stilte heerste in het woud en boven de rivier. Soms dreef de geur van hars of heide langs hem. De eekhoorn rustte met zijn hoofd in zijn handen en keek naar de andere kant van de streep. Het leek wel dat alles daar verschillend was, maar hij kon niet goed zien wat precies.

“Eekhoorn, eekhoorn!” Hij hoorde iemand dringend roepen. “Ja”, riep hij terug. Hij herkende de stem van de krekel. Kom eens hier!’ riep de krekel. “Waar ben je?” “Hier! “De eekhoorn keek rond en zag iets in de bosjes bewegen. “Ach”, zei hij. “Je bent aan de verkeerde kant van de streep. Ik kan niet naar je toekomen.” “Nou, dan eet ik het zelf maar op”, zei de krekel. De eekhoorn strekte zich uit om te zien wat de krekel bedoelde en boog zijn bovenlichaam ver over de streep, maar hij kon alleen maar het puntje van de staart van de krekel zien. De geur kwam hem echter bekend voor.

Momentje, riep hij. Hij keek rond of niemand hem zag en veegde toen vlug de streep met zijn staart uit. Misschien is het wel helemaal niet zo goed om te weten waar je aan toe bent, dacht hij. Ik kom eraan! Riep hij, maar toen hij bij de bosjes kwam zei de krekel: Waar bleef je zolang? Nu heb ik het zelf maar opgegeten. Wat? Vroeg de eekhoorn. Ja, eh, hoe noem je zo’n ding.. Een beukennoot? Ja, inderdaad. Hoe wist je dat? Een beukennoot. Nou, ik heb hem opgegeten maar om nou te zeggen dat ie lekker was…. De krekel haalde zijn schouders op en de eekhoorn liet zijn hoofd hangen en liep langzaam in de schemering naar huis, terwijl hij met zijn voeten sleepte.

Hij besloot nooit meer een streep te trekken of goede voornemens te maken of te willen weten waar hij aan toe was. ‘En als ik ooit zeg: Tot hier!’, dacht hij, ‘dan moet ik onmiddellijk daarna mijn hoofd schudden. Beloof je dat? Hij knikte en beloofde het.”

Loopbaancoaching lijkt vaak over beslissingen te gaan, maar dat is niet altijd zo. Soms hoef je niets te besluiten of een denkbeeldige streep te trekken zoals de eekhoorn in het verhaal van Toon Tellegen. Want precies willen weten waar je aan toe bent en een besluit nemen kan je ook belemmeren en tegenhouden. Je besluit soms te snel ‘ik ben te oud, ik kan het niet, ik durf het niet of ik doe het niet’. Wil je óók niet precies weten waar je aan toe bent? Maak een afspraak tijdens de week van de loopbaan van 16 t/m 21 september met een erkende loopbaancoach van Cvites en ontdek zelf wat je nu nog niet weet!

Wees er snel bij en neem nu alvast contact op met Cvites: 0591-652970 / info@cvites.nl

Maaike Brasser

Wat zet ik überhaupt in mijn cv? Moet ik echt een foto gebruiken? Wat moet ik antwoorden als een werkgever tijdens het sollicitatiegesprek vraagt naar mijn vorig salaris? En mág een werkgever wel vragen naar mijn gezondheid? Ik krijg veel cv’s onder ogen en de bijbehorende vraagstukken van sollicitanten op zoek naar die mooie baan. Nu heb ik één die ik extra bijzonder vind want hij is gevonden in een oud archief uit 1897. Hoe zag het sollicitatieproces er toen uit? Wat mocht je wel of juist niet vragen?

De sollicitatie begint met een prachtige foto van een man met een sigaar in de hand. Hij vertelt dat hij op het moment van de foto 28 jaar oud is. Was het in 1897 al gebruikelijk om een foto mee te sturen? Tegenwoordig houden veel kandidaten er nog steeds niet van.

Vragen die we nu spannend vinden, of zelfs niet meer mogen stellen, worden gewoon gesteld! (in een iets andere bewoording): Hoe langen tijd zijt gij in iedere betrekking werkzaam geweest, en hoe hoog was telkens Uw salaris? Welken godsdienst belijdt gij? Wie zijn Uwe ouders, en waarom zijt gij niet in de zaken van Uwen vader opgeleid? Geniet gij eene goede gezondheid?

De man vertelde over zijn fatsoenlijke opleiding, dat hij veel studie van het machinale heeft gemaakt, doch niet altijd in de gelegenheid is geweest om zich er verder in te bekwamen. Dat hij vanaf zijn zestiende jaar in de maatschappij ingetreden is en dat hij is opgeleid in dezelfde zaken als zijn vader.

Tegenwoordig hebben we last van keuzestress omdat we door de eindeloze mogelijkheden niet meer weten wat we willen of niet durven kiezen voor wat we echt willen. In 1897 moest je waarschijnlijk op elke verjaardag uitleggen waarom je niét in het vak van je vader was opgeleid.

De man vertelde waar men ‘informatiën’ over hem kan inwinnen en dat zijn gezondheid uitstekend is. Hij sluit de sollicitatie af met, nog altijd herkenbaar; ‘hopende dat ik in aanmerking mocht komen’. Het slot is tegenwoordig minder herkenbaar: ‘Hoogachtend uw dienstwillige dienaar’.

Dagblad van het Noorden, Frank Jeuring Digitaal verslaggever Drenthe bij Dagblad van het Noorden
(15 juli 2017)

Een schokgolf trok tweeënhalf jaar geleden door Emmen toen Philips aankondigde haar fabriek daar eind 2016 te sluiten. 250 werknemers dreigden op straat te belanden. Na grote politieke verontwaardiging werd een taskforce opgericht die de fabriek moest zien te redden. Deze werkgroep vond in Chezz Partners uit Breda een opvolger van Philips.

Begin dit jaar startte Technologies Added van dit bedrijf in het pand aan de Kapitein Grantstraat. Dit gebeurde met vijftien oud-werknemers van Philips, terwijl de fabriek voorheen ruim honderd vaste krachten telde. In het eerste halfjaar zijn er vijf extra oud-medewerkers van Philips op uitzendbasis aangenomen. De verwachting is dat daar nog meer bij gaan komen.

Positieve medewerkers

,,Toen wij in mei 2016 begonnen met ons werk, troffen we een fabriek aan met opvallend positieve medewerkers. De onderlinge sfeer was heel goed’’, stelt Geert Hoving. Hij is directeur van loopbaan- en organisatieadviesbureau Cvites, dat de opdracht kreeg om alle vaste Philipswerknemers te begeleiden naar een nieuwe baan.

,,Wél waren ze erg verontwaardigd over de beslissing van Philips. Ik sprak mensen die zó boos waren dat ze alle Philips-apparatuur uit huis hebben gegooid’’, vertelt Hoving. ,,Ze droegen de werkkleding van Philips niet meer. Maar tegelijkertijd was er ook een bijzondere beweging gaande. Omdat er een overname zou komen, werkten mensen extra hard om te laten zien hoe goed ze waren. Ook waren ze heel loyaal naar elkaar. Ze wilden hun ‘familie’ niet in de steek laten.’’

Die start van Chezz Partners in de Emmer fabriek bood kansen, maar belemmerde medewerkers bij het zoeken naar een nieuwe baan, stellen Hoving en Cvites-loopbaancoach Anita van Veen. ,,Het personeel heeft zich daaraan vastgeklampt. Pas in oktober viel het kwartje toen Chezz Partners vertelde dat ze met minder dan twintig medewerkers zouden starten. Ook het feit dat personeel lang door moest werken omdat Philips pas eind 2016 dicht zou gaan, zorgde ervoor dat mensen laat in actie kwamen.’’

Instelling

Dat ruim tweederde van het personeel, ondanks die belemmeringen, nieuw werk heeft, komt volgens Hoving vooral door de instelling van de mensen. ,,Ze zijn buiten hun comfortzone werk gaan zoeken: in andere plaatsen zoals Winschoten, maar ook in andere takken van sport. Wat ook wel goed zat bij het Philips-personeel was het arbeidsethos en ze waren loyaal. Mooie eigenschappen die een hoop mensen hebben geholpen bij het solliciteren.’’

Foto Rens Hooyenga

Hoving noemt het een goed resultaat dat 77 van de 109 medewerkers die Cvites heeft begeleid inmiddels een nieuwe baan hebben of een opleiding volgen die leidt tot een baan. ,,Het komt ook niet vaak voor dat je voor een heel bedrijf, van schoonmaakster tot directeur, nieuw werk moet zoeken. En met een nieuwe baan bedoelen we niet dat mensen twee dagen op een heftruck mogen rondrijden. Nee, dan hebben we het over duurzaam werk voor langere tijd.’’

Lees hier verder het hele bericht en hoe een bedreiging ook een kans kan worden,
“Tijd voor een grote droom!”

Marten van der Molen

Jonge talenten zijn veelal ambitieus en uitstekend opgeleid. Ze denken kritisch mee, gaan vaak goed om met veranderingen en zijn digitaal slimmer dan de generaties voor hen. Ook leggen ze de lat hoog waar het gaat om hun prestaties en bijdrage aan de organisatie waarvoor zij werken.

Je bent deze blog gaan lezen. Daarmee ga ik er voor het gemak van uit dat je de toegevoegde waarde van deze jongeren voor jouw organisatie inziet en dat je wellicht graag jonge talenten wilt verleiden bij jou te gaan werken en te blijven werken.

Echter, met het aantrekken van de economie wordt het lastiger talentvolle jongeren te vinden en vast te houden. Hoe word (of blijf) je nu een aantrekkelijke werkgever voor jong talent?

Cvites kan je hierbij helpen. Om een beeld te schetsen van onze aanpak, wil ik de volgende anekdote met je delen. Het betreft een commercieel bedrijf met een hoog verloop onder jonge accountmanagers. Ze hebben veel moeite met het werven van goede vervangers. Het bedrijf ziet in dat een andere aanpak noodzakelijk is om (weer) aantrekkelijk te worden voor jonge talenten.

We zijn begonnen met een inventarisatie van hoe men omgaat met jong talent. Dit vanuit de overtuiging dat de basis voor je huidige talenten op orde moet zijn, alvorens je je gaat  focussen op het binnenhalen van nieuwe talenten. Dan ben je immers aan het dweilen met de kraan open. Hoewel er in de vacatureteksten van het bedrijf werd gesproken over uitgebreide ontwikkelmogelijkheden, bleek in de praktijk dat de jongeren alleen ruimte kregen om zich te ontwikkelen via standaard trainingen. Trainingen die de oudere medewerkers – in de afgelopen decennia – ook allemaal hadden gevolgd. Niet omdat deze training nu zo mooi aansloot op de specifieke behoeften, maar omdat dit nu eenmaal ‘gebruikelijk’ was in deze sector. De jongeren vonden deze training verspilling van tijd en geld en bij doorvragen bleek dat de training inhoudelijk niet eens goed aansloot op de specifieke dienstverlening van deze organisatie.

In overleg met de opdrachtgever zijn we gestart met het bieden van ontwikkeling op maat. Jonge talenten willen zelf namelijk graag meedenken over hun eigen ontwikkeling. Wat mij betreft een volkomen logisch uitgangspunt, want: ‘Wie weet nu beter dan jijzelf, wat past bij je eigen ontwikkeling?’ In een programma betrokken we negen jonge talenten bij de invulling van hun eigen ontwikkelbehoeften.  De  gezamenlijke sessies werden gecombineerd met individuele coaching. Resultaat: bruikbare inzichten in ieders persoonlijke drijfveren. Vervolgens werd met iedere deelnemer gezocht naar wat hij of zij nu echt graag wilde gaan doen (bij voorkeur binnen de organisatie, maar dit was niet noodzakelijk). Gedurende het traject namen de deelnemers steeds meer regie op hun eigen ontwikkeling. Ze gingen seminars bezoeken, trainingen volgen (ook bij andere opleidingsinstanties) en kwamen met innovatieve ideeën voor de organisatie. Iedere keer dat we met deze groep bij elkaar kwamen, voelde je het enthousiasme over de ontwikkelmogelijkheden; maar ook de betrokkenheid bij de eigen organisatie groeien.

Heeft het bedrijf, met behulp van dit programma, alle jonge talenten kunnen behouden? Nee; twee deelnemers vertrokken. De eerste vertrok op basis van het inzicht dat hij aan het begin van het traject gekregen had. Hij was tot de conclusie gekomen dat hij zijn talenten beter zou kunnen benutten in een hele andere sector. De andere deelnemer heeft de organisatie aan het einde van het traject verlaten om haar droom te realiseren om een eigen bedrijf te starten. Is het vertrek van jonge talenten nu een probleem? Nee; ik ben ervan overtuigd dat het zowel voor de individuele medewerkers als voor de organisatie beter is als mensen gaan doen waar ze gelukkig van worden. Met werk waarin ze hun kwaliteiten optimaal kunnen benutten. Het biedt bovendien een uitgelezen kans om weer nieuwe mensen aan te nemen die beter passen bij de organisatie. Heel mooi was dat de directeur dit ook inzag en beide medewerkers op een coöperatieve wijze heeft ondersteund bij hun vertrek.

De ontwikkelmogelijkheden die deze organisatie tegenwoordig biedt, het enthousiasme en betrokkenheid onder de jonge talenten die er werken en ook het ambassadeurschap van de vertrokken medewerkers, dragen er toe bij dat dit bedrijf veel aantrekkelijker is geworden voor jonge talenten. Het grote aantal open sollicitaties dat ze tegenwoordig ontvangt van diverse jonge talenten is inmiddels meer dan voldoende om nieuwe vacatures snel te kunnen vervullen met gemotiveerde kandidaten.

Wil je meer over weten over onze aanpak, of over de overige interventies die wij inzetten om organisaties aantrekkelijker te maken voor jong talent, laat je dan informeren over onze 5 stappen methodiek of neem contact met ons op via: info@cvites.nl

Wilma Verbeek

De man zat nog niet eens, of hij riep al dat hij kansloos is. Want:” boven de 50 jaar en amper diploma’s”. Als persoon wilde ik er tegenin gaan, maar als loopbaancoach weet ik dat deze man voor een deel ook zeker gelijk heeft.

De kranten staan er vol van en ook het UWV geeft aan dat 50 plussers het moeilijker hebben op de arbeidsmarkt. Meerdere televisieprogramma’s hebben aandacht gegeven aan de werkzoekende 50 plusser en dat maakt dat het beeld er bij de Nederlander niet rooskleuriger op wordt. De Wet Werk en Zekerheid zal hier zeker ook een rol in spelen; de werkgever krijgt meer verantwoordelijkheid en is meer bezig  met hoe hij zelf het hoofd boven water kan houden.

Toch kom ik ook in opstand tegen zo’n negatief imago. Het kan toch niet zo zijn dat elke werkgever geen kans biedt aan een goede kandidaat, ook al is deze boven de 50 jaar? In ons netwerk zitten gelukkig meerdere werkgevers, die geen leeftijdsnorm hanteren, maar liever uitgaan van goede competenties en de persoon áchter de kandidaat. Die zijn voor mij het voorbeeld dat er voor elke werkzoekende een kans bestaat op de huidige arbeidsmarkt.

Er is zelfs een argumentenkaart ontwikkeld om de werkgever te laten zien welke voors en tegens er zijn om een 50 plusser aan te nemen. De regering probeert het tij van teveel werkzoekende 50 plussers te keren door allerlei regelingen en premies te creëren voor de werkgever die er wél één aanneemt. Belonen is altijd beter dan straffen, maar zou het niet wenselijker zijn als wij afkomen van het idee dat een 50 plusser aannemen per definitie iets bijzonders is? Het is toch heerlijk als in elk bedrijf zowel jongeren als ouderen werken?

Het begint natuurlijk met verantwoordelijkheid voor de eigen loopbaan. Iets wat een 20 jarige vanzelfsprekend vindt, maar onze oudere generatie niet. Dertig jaar geleden was het heel gewoon om een baan voor het leven te vinden en was vooral de werkgever verantwoordelijk voor jouw zekerheid. Deze kentering is al jaren gaande, maar leek voor velen ‘de ver van mijn bed show’. Als je wilt werken, is er werk, zo was het standpunt. Inmiddels weten we allemaal dat dit niet meer opgaat. ‘Een leven lang leren’ is nu de norm en ik hoop dat elke werknemer zelf aan de slag gaat met zijn inzetbaarheid en zijn talenten verder blijft ontwikkelen nu we weten dat je hiermee de kansen vergroot.

Je komt als werkzoekende verder als je open staat voor vernieuwing, je (pro)actief bent en vooral zelf het initiatief neemt om nieuw werk te vinden. Een goede focus hebben, leren profileren, kunnen vertellen wat jouw sterke punten zijn; dat maakt de kans op werk groter, dan er van uitgaan dat een werkgever jouw pluspunten wel uit je cv haalt. Volgens mij onderscheidt jij je daarmee van andere werkzoekenden.

Mijn ‘kansloze’ kandidaat vertelde mij later in het gesprek dat hij niet meer aan het werk wil, hij wil meer tijd aan hobby’s en familie besteden. Jammer, want wat had ik hem graag het tegendeel laten zien: Ondanks 50 plus kansrijk genoeg! Een goede ondersteuning had ik hem met plezier geboden. Ik ben dan ook heel benieuwd naar jullie succesverhalen: kennen jullie iemand, of ben je zelf die 50 plusser die weer werk heeft gevonden? Ik hoor en lees ze graag!

Laurens Ponds

Soms heb je van die momenten dat alles op elkaar past. Afgelopen week maakte ik zoiets mee aan de tafel bij Cvites. Elke middag eten we hier gezamenlijk onze boterham. Behalve dat we aan deze tafel eten, is het voor ons ook de plek om elkaar te ontmoeten. Regelmatig schuiven bezoekers aan die een afspraak hebben met één van onze coaches. Vaak gaat het dan  (per slot van rekening zit je bij Cvites) over werk, veranderingen op het werk en  op zoek zijn naar werk.

Dat laatste was ook de afgelopen week aan de orde.

eten en ontmoeten

Onze bezoeker was op zoek naar ander werk en hij begon te vertellen over zijn eigen baan/functie en wat hij graag wilde doen. Toeval of niet, maar in korte tijd kreeg hij, ook door toedoen van zijn eigen enthousiasme, een aantal gouden tips aangereikt voor netwerkgesprekken en twee concrete vacatures. Hij was aangenaam verrast.

Onze bezoeker toonde moed. Het is lastig om weer naar nieuw werk te zoeken en dit ook te delen met anderen. Wanneer dan toch een gesprek zich zo ontwikkelt, dan is dit voor iedereen een mooie ervaring. Het antwoord op vragen ligt vaak dichterbij dan je denkt.

Op zo’n moment ben ik trots op mijn collega’s van Cvites, maar zeker ook trots op onze deelnemers die zo hard en moedig werken aan een nieuw perspectief voor werk.

Geert Hoving

Tijdens de opening van de Drentse Bedrijven Contactdagen zag ik arts en illusionist Victor Mids een aantal onnavolgbare trucs  uitvoeren. Trucs waar wij  als publiek voortdurend met verbazing naar zaten te kijken. Door slim gebruik te maken van een aantal technieken wist hij onze hersenen en zintuigen voor de gek te houden, waardoor de werkelijkheid anders was dan hij leek.

En dat geldt ook voor Drenthe, zo vertelde één van de inleiders van de middag. Drenthe is meer dan hunebedden, natuur en rust. Het telt ook veel innovatieve en succesvolle bedrijven.

En hoe zit dat met uw organisatie?
Weet ú wat de kracht van uw organisatie en uw medewerkers is?

Met het instrument ePortfolio worden wij regelmatig verrast over de talenten en competenties die medewerkers bezitten, verborgen talenten die veelal niet bij de leidinggevende of werkgever bekend zijn en die dus niet gebruikt worden. Dat is jammer voor zowel de medewerker als ook voor de werkgever.

Niets is wat het lijkt!
Dat geldt misschien ook wel voor úw medewerkers. Wij laten u graag meer zien van ons ePortfolio, waarin uw medewerkers al hun kennis en kunde kunnen verzamelen en zo overzicht en inzicht krijgen in hun talenten en competenties. Door gebruik te maken van deze (verborgen) talenten voelt de medewerker zich meer gewaardeerd en wordt het rendement van uw organisatie groter.

zie ook: Informatieblad ePortfolio

Laurens Ponds

Wanneer heb jij voor het laatst gedacht: “..als ik het voor het zeggen had..” of “..dat zou ik beter kunnen…”? Iedere dag zien we met zijn allen honderden mogelijkheden om iets wat niet goed gaat anders te doen, maar hoe vaak doen we iets met die gedachte?

Behalve dat we wellicht hele goede oplossingen of ideeën missen, doe je jezelf ook tekort als je dit soort gedachten onbenut aan de kant schuift. Immers, we kennen allemaal het plezier wanneer we uitgedaagd worden op waar we goed in zijn en wat ons makkelijk afgaat.

Een mooi voorbeeld van hoe dat kan uitpakken zag ik in een bijzonder project in een AH-filiaal in Den Haag. Hier winkelen veel oudere en vaak alleenstaande mensen. Eén van de kassamedewerkers viel het op dat  de gezondheid van een aantal van de klanten achteruitging. Het was voor haar aanleiding om steeds vaker met de klanten te spreken over hun woon- en leefsituatie en hun gezondheid. Deze aandacht werd meestal zeer op prijs werd gesteld.

Ze besprak dit met collega’s die – aangestoken door ervaringen – ook klanten begonnen aan te spreken. Het idee ontstond om contact te zoeken met een zorginstelling die in de winkel een laagdrempelige spreekhoek heeft ingericht met vrijwilligers, waar de ouderen met vragen terecht kunnen. Kassa-medewerkers kregen van de instelling een korte training gericht op herkenning van signalen, waarbij ze kunnen verwijzen naar een gesprek met de vrijwilligers. Het project loopt naar tevredenheid van alle betrokkenen.

Ik zie het volgende. Een medewerkster die zich uitgedaagd ziet haar inzet in de winkel te vergroten, collega’s aanspreekt die enthousiast zijn en zich hierin herkennen. Samen bedenken ze een oplossing, wat een extra dimensie aan hun werk geeft. Er wordt actief en positief op een latente behoefte bij de klanten ingesprongen, die hier vervolgens positief op reageren. De winkel wordt in de beleving van iedereen plotseling groter en krijgt een extra functie.

Niet iedereen ziet dit zo. Een hoogleraar ouderengeneeskunde vond het betuttelend. Hoezo betutteling? Het is een voorbeeld van elkaar aanspreken, zorg dragen voor elkaar en je verantwoordelijk voelen voor een ander. De klanten stellen dit juist erg op prijs. Ik zie talenten die in dit filiaal voorradig waren en volop ingezet zijn. Iemand anders zag hier een slimme commerciële truc van AH. Een wat zure reactie op zoiets authentieks van een aantal kassa-medewerkers.

Hoe mooi zou het zijn als wij ons door dit voorbeeld laten inspireren om met onze eigen talenten aan de slag te gaan. 2016 is voor Cvites het jaar van talentontwikkeling. Op verschillende manieren besteden we aandacht aan; talenten ontdekken, benutten, verder ontwikkelen en behouden.

Ik wil je daarom uitdagen om, wanneer je ook denkt dat je iets beter zou kunnen of anders zou aanpakken, dit ook te gaan doen. Je ontdekt je talent, het is van jezelf, het kost weinig moeite en het biedt jou veel plezier. En ben je werkgever, dan zou ik je willen aanmoedigen om je medewerkers uit te dagen om buiten de kaders te denken en hun (verborgen) talenten in te zetten. Dat biedt wellicht nieuwe markten maar motiveert medewerkers ook enorm.

Talenten, dichterbij dan je denkt

Heidy Vedder

25 januari 2016. Cvites heeft deelgenomen aan een voorlichting voor HAVO  4 leerlingen in het kader van een praktijkoriëntatie voor de studiekeuze, georganiseerd vanuit het projectbureau Carrousel.

Leerlingen van het Dr. Nassaucollege uit Assen en het Winkler Prins uit Veendam  gingen op bezoek bij Cvites in Assen. Al deze leerlingen zijn geïnteresseerd in de studie Toegepaste Psychologie, een studie waarbij je prima een link kunt leggen naar de functie van loopbaan-, organisatieadviseur.

Na een toelichting over Cvites en de haar eigen werkzaamheden daagde loopbaan- en organisatieadviseur Heidy Vedder de leerlingen uit om aan de hand van een opdracht hun eigen gedragskenmerken in kaart te brengen en te analyseren gebaseerd op een psychologische theorie.

De leerlingen gaven aan het Carrouselbezoek interessant en leerzaam te hebben gevonden. ‘Het was een duidelijke presentatie.’ ‘We hebben meer inzicht gekregen in onze persoonlijke kwaliteiten’, zo gaven de leerlingen aan.

Ook voor Heidy was het een interessante middag. Aan leerlingen die voor hun studiekeuze staan willen wij het advies geven: zoek de praktijk op, ga in gesprek met beroepsbeoefenaars en bezoek het werkveld. Carrousel Groningen en Drenthe, bedankt voor het organiseren van dit soort middagen! Het biedt leerlingen een unieke kans om vanuit praktijkervaring een passende studiekeuze te kunnen maken die aansluit bij hun competenties, interesses en drijfveren!

Cvites en Lee Hecht Harrison (onderdeel van de Adecco groep) hebben elkaar gevonden en uitgesproken dat zij voor bepaalde projecten graag willen samenwerken. Gezamenlijk is een klap gegeven op deze mooie samenwerking.